Czawycza osiąga do 1,60 m długości i od 4 do 10 kg wagi. To największy i najsmaczniejszy z łososi pacyficznych. Jej mięso jest chudsze niż łososia atlantyckiego, bardzo dobre w smaku i uchodzi za najdelikatniejsze wśród łososi pacyficznych.Najczęściej jest duszone, gotowane w folii albo w bulionie poniżej punktu wrzenia.

Ryba dwuśrodowiskowa. Występuje w zlewiskach północnego Oceanu spokojnego. Powszechna w Ameryce Północnej i wokół Kamczatki. Słynie z pokonywania dużych odległości z morza w górę rzek w celu odbycia tarła. Popularna na Kamczatce, na Alasce obserwowana w Jeziorze Bennetta – ok. 4000 km rzeką Jukon

Osiąga długość do 150 cm, przy maksymalnej masie ciała 61 kg zwykle kilkanaście kilogramów. Czawycze przebywające w morzu mają ubarwienie srebrne z ciemnozielonym grzbietem. W okresie godowym, gdy wstępują do rzek ich skóra ciemnieje do koloru oliwkowobrązowego, czerwonego lub purpurowego – zwłaszcza u samców.

Tarło odbywają w górnym biegu rzek. Młode pozostają w wodach słodkich od trzech miesięcy do roku, rzadziej do trzech lat, po czym spływają do morza.

Poławiana gospodarczo na dużą skalę, ceniona ze względu na wartościowy kawior, poławiana przez wędkarzy. Mięso zwykle czerwone, ale zdarza się również białe.