Miętus to ryba występująca w wodach europejskich na północ od Alp i Pirenejów, niektóre jego podgatunki można jednak spotkać w Azję Północnej oraz w Ameryce Północnej. Nie spotkamy go jednak na zachód od Rodanu i na południe od Padu, jak i na Wyspach Brytyjskich z wyjątkiem południowy - wschodnich krańców. Najczęściej przebywa w chłodnych, czystych wodach płynących na wysokości do 1200 m, jak również w głębokich, zimnych jeziorach o twardym dnie. Podobno w Polskich rzekach miętusa też możemy spotkać np. w rzece Warta kto by pomyślał a jednak jest.

Miętus może osiągać długość do 1,2 m, ale zwykle są mniejsze okazy sięgające od 30 cm do 60 cm i waży przeciętnie do 600 g. Posiada wydłużony, z przodu walcowaty , a z tyłu spłaszczony tułów oraz płaską, ale szeroką głowę z otworem gębowym o lekko dolnym położeniu. Pod nozdrzami oraz przy dolnej szczęce wyrastają wąsy. Jego grzbiet i boki są marmurkowe i mają żółtobrązowe lub oliwkowe zabarwienie, natomiast brzuch jest szaro-biały. Druga płetwa grzbietowa i odbytowa, podobnie jak u węgorza, są bardzo długie.

Mimo że miętusy mogą osiągać pokaźne rozmiary, nie mają większego znaczenia gospodarczego. Prowadzą nocny tryb życia, dlatego złowienie ich jest nie lada sztuką. Dla wędkarza jest to naprawdę okaz nawet mały wielkim wynikiem po którym na pewno będzie bardzo zadowolony z udanego połowu. Żerują na dnie zbiornika, toteż często są dowodem na obecność metali ciężkich w wodzie. Szkodliwe substancje odkładają się w ich wątrobie, zatem tej części ciała ryb zamieszkujących zanieczyszczone rzeki nie powinno się wykorzystywać do konsumpcji.

Mięso miętusa jest białe, bardzo delikatne i bardzo aromatyczne. Najlepiej podsmażyć je na kolor złotobrązowy. Mimo że trzeba zwrócić uwagę na wątrobę  miętusa,to i tak usmażona na maśle smakuje znakomicie.